Kafama huni taktım

Herkese merhaba.
Ne güzel söylemiş Can Yücel.
"Şerefle bitirilmesi gereken en asli görev hayattır.
Bir lokma ekmek için şerefini çiğnetmeye 
Bir anlık eğlence için servetini tüketmeye,
Bir zamanlık mevki için el ayak öpmeye,
İnsanları ezip geçmeye,Günlük menfaatler için onurunu terk etmeye,
Bir kısım insanlara kızıp, tüm insanlara düşman olmaya, değmez.
Kimi zaman zor da olsa,
Kimi zaman çekilmez de olsa,
Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer."
Sahnesi ve perdesi olmayan hayat oyunun da düşünceleriniz neyse hayatınız da odur.
Hayatınızın gidişini değiştirmek istiyorsanız, düşüncelerinizi değiştirin. 
Nasıl mı yapacağız onu... Siz düşünedurun ben zihnimdekileri sizinle paylaşayım.
Hayatı inanılmaz derecede seviyorum.

Hayat insanı garip bir şekilde şaşırtıyor.
Yarının neler getireceğini bilmiyorsun ama, tahmin edebiliyorsun.
Kimi zaman hayat, 

Varlığımızın yegane amacı...

Kimi zaman hayat, 

Paylaştıkça çoğalan mutluluk sebebi...

Kimi zaman hayat,

Mutlulukların paylaşımını çok gören... 

Kimi zaman hayat, 

Sevgi yükü...

Kimi zaman hayat, 

Dert küpü...

Kimi zaman hayat, 

Ömür törpüsü...

Kimi zaman hayat, 

Varlığımızın ispatı...

Kimi zaman hayat,

Gücümüzün sınayıcısı...

Kimi zaman hayat,

Tadına varmak...

Kimi zaman hayat,

Sevgiyle kucaklamak...

Yılmamak...

Yorulmamak...

Güçlü olmak...

Dik durmak...

Çoğu zaman hayat...

Hayat...

Kafaya ...

Huniyi...

Takmaktır...

Her halinle seni seviyorum hayat...

Diyorum ve bu haftada müsaadenizi istiyorum.

Yeniden görüşünceye kadar en çok beni özleyin.

En çok beni özleyin... En çok beni özleyin...

Hatta bir tek beni özleyin.
Özleyin...